Research is what I'm doing when I don't know what I'm doing.

woensdag, februari 02, 2005

Script

English version comming soon

Een man wordt wakker op een trap. Beneden hem is een afgrond een hele diepe donkere afgrond waar de trap tussen door waggelt en er lijkt geen einde te zijn. Boven hem loopt de trap door tot in de wolken en het waait er hard. Hij blijft zitten ineen gekrompen, gedesillusioneerd. Hoe komt hij hier? Dan hoort hij opeens een gezang. Hij kijkt waar het vandaan komt. Hij besluit naar boven te klimmen waar het gezang vandaan komt.

Het is een smalle trap en er brokkelt hier en daar wat van de trap af.. de trap slingert omhoog met scherpe bochten en hij moet goed uitkijken dat hij er niet af sodemietert.

Na heel wat treden komt hij bij een dorp aan. Er staat een huisje aan de rand van het dorp. Het huisje staat op de richel en wordt ondersteund door een houten installatie dat kraakt en piept als de wind tegen het huisje blaast. Het is binnen in het huisje erg donker. Hij loopt naar de voordeur en klopt op de deur. Niemand doet open. Hij kijkt door het raam en ziet niks. Het is helemaal zwart binnen. In de verte hoort hij het gezang weer. Hij draait zich om hij gaat verder in de richting van het geluid.

Hij loopt verder en verder en komt steeds meer huizen tegen. Nergens brand licht en hij hoort ook niets. Het is net of de stad net verlaten is. Hoe verder hij in de stad komt hoe gekker alles eruit gaat zien. Huizen staan onderste boven hebben rare vormen en ze lijken ook te bewegen. Hij loopt met schouders omlaag door en gaat zitten op een verlaten plein. Als hij daar zit tussen de donkere huizen hoort hij het gezang weer maar nu al wat van dichterbij. Hij staat op en gaat erop af.

Als hij buiten de stad is ziet hij dat het uit een toren komt. De toren staat op z'n kop op een uitstekende rots. Hij loopt naar de toren en merkt dat hij gewoon onderste boven aan de trap blijft kleven en zo bij de voordeur van de toren kan komen.
Hij komt dichterbij en hoort het gezang, maar ziet nog niemand. Hij kijkt naar het open raam waar het gezang uitkom. En dan ziet hij iets. Hij kijkt goed omdat hij niet gelooft wat hij ziet. Dan beseft hij dat het een geest is die stond te zingen.

Hij schrikt en draait zich om. Hij laat zijn lichaam bijna los daardoor zag hij de geest. Zijn lichaam zit als een marionette aan zijn geest. Hij zet het op het rennen en klimt nog hoger want er is geen weg terug. Alles verdwijnt in de wolken. Al vanaf zijn eerste stap wordt alles weg geslokt door de wolken.

Hij klimt een steile trap op. Dan ziet hij dat hij op een doodlopend stuk uitkomt. Hij draait zich op en ziet dat hij ook niet terug kan. Waar hij net over het pad liep zijn nu nog alleen wolken. Hij zakt in elkaar en dan verschijnt de geest weer van het huis. Hij springt op en doet nog een paar stapjes naar de rand van de richel. Ze kijken elkaar in de ogen. Dan schiet zijn voet over de rand en zijn lichaam valt naar beneden. Maar hij zelf blijft staan en hij ziet zijn lichaam vallen. Dan krijgt hij door dat hij nu zelf ook een geest is en dat de geest tegen over hem niet kwaadaardig. Ze slaan de armen om elkaar heen. (en pakken een biertje:)

End

edited

2 Comments:

Anonymous Anoniem said...

Interresant verhaal! Enige waar ik moeite mee heb is het einde... beetje gezocht... ben benieuwd hoe je duidelijk gaat maken dat het een oude vriend van hem is..!? Waarom een oude vriend en waarom komt die niet eerder aan bod... misschien een idee om hem vanaf het begin te introduceren... dat ze samen zijn doodgegaan maar dat zijn vriend dat heeft geaccepteerd en dat hij nog vasthoud aan zijn "lichaam" en dat ie naarmate de short vorderd merkt dat ie niet alleen is enz... Is maar een idee hoor... er mist spanning in je verhaal en ik denk dat het zingen wat ie hoort niet genoeg spannig geeft, als dat het enige is... Dat is mijn commentaar... zie maar wat je ermee doet! Ben erg benieuwd naar je artwork!
Johan

2:41 p.m.

 
Blogger WJ said...

Mmm.. ja dat van die vriend was eigenlijk nog van een vorige versie. Was meer dat van dat ie snapt dat die geest geen bedreiging is maar eerder iemand die hem wil leren kennen ofzo. Dat gezang is om hem naar boven te lokken. Zoals de sirenes de zeemannen naar de rotsen lokken. Dus daar moet wel wat spanning op te bouwen zijn als ik het goed opbouw. het is niet een spanning van ojee daar gaat iets gevaarlijks gebeuren maar eerder van is er leven wie is daar. En dan schrikt hij dus doordat het geen leefend wezen maar een geest is.
En dan krijg je de vlucht scene. Daar zit ook natuurlijk ook de bloedstollende achtervolging in en vooral het einde, als ze aan het eind van de trap staan moet je wel spanning voelen. Wat gaat er gebeuren? Valt die geest hem aan? Springt hij? Is er nog een uitweg?
En dan is het eind met dat hij zijn lichaam afwerpt wel verassend.
Maar ik kan het natuurlijk niet objectief zien dus ik zal er nog wel een keertje overheen kijken.

9:37 p.m.

 

Een reactie posten

<< Home